Bazen hayal ediyorum: Sabah kalktığımda odamın köşesinde küçük bir robot dursa, bana “günaydın” dese, kahvaltımı hazırlasa hatta ders kitabımı açıp özetini verse… Ne kadar güzel olurdu, değil mi? İşte robotlar aslında tam da bu işe yarıyor: hayatı kolaylaştırmak ve biraz da eğlenceli hale getirmek.
Ama bence robotlar sadece bize yardımcı olan makineler değil, aynı zamanda hayal gücümüzü gerçeğe dönüştürme yolları. Basit birkaç kablo, motor ve sensörle ortaya kocaman bir “metal arkadaş” çıkarabiliyorsun. Çizgi izleyen küçük bir araba da robot oluyor, odaları süpüren elektrikli süpürge de. Yani robotik sandığımız kadar uzak ya da karmaşık değil.
Benim için robotiğe giriş aslında bir keşif yolculuğu. Elektrik devreleriyle uğraşırken, motorların nasıl döndüğünü öğrenirken ya da “Buraya bir sensör koyarsam ışığı takip edebilir mi?” diye düşünürken kendimi bilimle oyun oynuyormuş gibi hissediyorum.
Tabii ki her şey ilk denemede mükemmel olmuyor. Ama en eğlenceli kısmı da bu: “Yanlış yaptım” demek yerine “Aaa, bu da böyle çalışıyormuş!” diyebiliyorsun. Robotik bana sabretmeyi, denemekten vazgeçmemeyi ve başarısızlıkları bile eğlenceli görmeyi öğretiyor.
Sonuçta robotiğe başlamak, kendime yeni bir süper güç kazandırmak gibi. Belki benim yaptığım robot bir gün dünyayı kurtarmaz ama kesinlikle bana yepyeni bir bakış açısı ve çok eğlenceli anılar kazandırır.
Eline, emeğine kalemine sağlık!! Çok güzel olmuş... 🥹💌